Hier had ik nog nooit van gehoord

Momenteel zit ik in een periode waarin ontzettend veel in beweging is. En ik zie het ook om me heen. Bij veel mensen. Er is zoveel in beweging. Zoveel aan het veranderen. We zijn onderdeel van een enorme shift die gaande is op aarde, heb je dat in de gaten? De cijfers van mensen die overspannen, burn out zijn of andere klachten hebben die samenhangen met overbelasting en overprikkeling liegen er niet om. Iedereen heeft wel iemand in zijn omgeving die ermee te maken heeft en als jij dit leest is de kans groot dat ook jij dat herkent. In mijn kundalini yogales van gisteren ging het over het verschijnsel ‘cold depression’.  De grootste uitdaging van onze tijd. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het raakte me enorm. Want het is precies waar ik zoveel mensen zo mee zie worstelen.

Jezelf in de kou laten staan

Bij een koude depressie ben je de verbinding met jezelf verloren. Je bent maar door aan het gaan, omdat je dat nu eenmaal doet. Maar de verbinding met je ziel, met je innerlijke leiding, met je kracht, jouw bron, die is er eigenlijk niet. Je bent verdoofd geraakt voor je eigen behoeften. Er is ‘kou’ ontstaan richting je Zelf. En je voelt je afgesneden van de rest van de wereld. Het ontstaat vooral door druk van buiten die je gewoonweg niet kan verwerken en die je weghaalt bij jezelf. Social media, een bombardement aan informatie via allerlei media, Netflix, technologische vooruitgang die het niet altijd simpeler maakt of die soms juist afstand creëert: whatsappen in plaats van elkaar even écht spreken bijvoorbeeld. En dat doen we dan ook nog eens met heel veel mensen tegelijk, terwijl we met onze familieleden aan tafel zitten. De eindeloze to-do lijst. Stress en prikkels.

Verbinding voelen met jezelf is van wezenlijk belang

Het lijkt behoorlijk veel op de dingen waar veel van mijn klanten mee worstelen. Een nieuw label is op zich niet iets dat we nodig hebben, maar ik vind de manier waarop Yogi Bhajan, de grondlegger van kundalini yoga, het omschreef, erg helpend. Het raakt zo de kern van waar het om gaat. De verbinding voelen met je Zelf, je ziel. Het is mijn eigen proces van de afgelopen jaren: de verbinding met mijn ziel herstellen. En ik heb ervaren hoe immens de krachten zijn die je daarbij weg houden. Want het is altijd makkelijker om meteen weer iets te gaan DOEN. Afleiding te zoeken. Toch maar meteen even te reageren op dat berichtje of die mail. Hoe snel gebeurt het niet dat je even iets wilt opzoeken op je telefoon en je afdwaalt omdat er een melding binnenkomt die je meteen weer in iets anders trekt?

Angst als stoorzender

Onder al die drukte ligt voor het grootste deel angst. Al zul je dat zelf misschien niet zo herkennen of benoemen. Angst om iets te missen. Om niet te voldoen. Om het niet af te krijgen. Te laat te zijn. Niet te slagen. Angst dat wanneer je niet blijft pushen er ook niks verandert of zal komen. Angst om niet goed genoeg te zijn. Angst om het verkeerd te doen. En het leidt je allemaal in de verkeerde richting. Weg bij je Zelf. En juist naar een patroon dat zichzelf in stand houdt. Zolang je het volhoudt.

Voor alles is er een tijd

Ik ben het anders gaan doen. Al een hele tijd geleden, maar iedere keer komen er weer nieuwe lessen op mijn pad die me helpen om daarin nog een stapje dieper te gaan. Zo zit ik nu in een periode van naar binnen keren. Mijn wonden likken. En een ziel die heel hard roept: LANGZAAM gaan. Ik doe 1-op-1-coaching, maar online ben in nauwelijks actief. Ik ontwikkel niets nieuws. Dat is nu al ruim een jaar aan de gang. In dat jaar overleden mijn beide ouders zoals ik eerder met je deelde. Het is dus niet voor niets dat die roep er was. En is. Er is veel dat aandacht nodig heeft. En er is óók ontzettend veel aan het borrelen en bewegen. Ideeën over een nieuw programma. De wens om de mooie dingen die ik óók doe te integreren in mijn werk als coach, zoals werken met essentiële olie, kristallen en reiki. Maar ik mag de tijd nemen om het te laten rijpen. Om te groeien en te ontvouwen. Voor alles is er een tijd. Daar vertrouw ik helemaal op. En jee, wat is dat soms lastig. Dan schiet het alle kanten op. Op zulke momenten helpt het mij enorm om te wandelen. Te mediteren. Mijn onrust en angst aan te kijken en te omarmen. Me te gronden - en dan stel ik me letterlijk voor dat ik wortel schiet de aarde in - en me dan weer te verbinden met die innerlijke leiding.

Hoe is het met jouw verbinding met je Zelf? Lukt het je om echt je eigen behoeftes te voelen en jezelf te geven wat je nodig hebt? En waar loop je dan tegen aan? Laat je het me weten?